Jean du Bellay

Jean du Bellay
	Kardynał biskup
Kraj działania	Francja
Data urodzenia	1498
Data i miejsce śmierci	16 lutego 1560 ; Rzym
	Biskup Bordeaux
Okres sprawowania	1544-1551, 1559-1560
	Dziekan Kolegium Kardynalskiego
Okres sprawowania	1555–1560
Wyznanie	katolicyzm
Sakra biskupia	1524
Kreacja kardynalska	21 maja 1535; Paweł III
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jean du Bellay (ur. 1498, zm. 16 lutego 1560 w Rzymie) – francuski kardynał i dyplomata.

Życiorys

Wybrany biskupem Bajonny 12 lutego 1524, rezydował na dworze królewskim i nigdy nie odwiedził swojej diecezji. 16 września 1532 został przeniesiony do diecezji paryskiej. Godność biskupa Paryża pełnił do 16 marca 1551 roku. Między 1527 a 1534 kilkakrotnie jeździł do Anglii z misjami zleconymi mu przez króla, próbował też mediować w sporze Henryka VIII z papieżem Klemensem VII. 21 maja 1535 na prośbę Franciszka I papież Paweł III mianował go kardynałem. Od 31 maja 1535 roku kardynał prezbiter Santa Cecilia, od 26 października 1547 kardynał prezbiter San Pietro in Vincoli, od 25 lutego 1549 kardynał prezbiter San Crisogono, od 28 lutego 1550 kardynał biskup Albano, od 29 listopada 1551 kardynał biskup Frascati, od 11 grudnia 1553 kardynał biskup Porto e Santa Rufina i od 29 maja 1555 kardynał biskup Ostia e Velletri. Naciskał na papieża by zwołał sobór powszechny, reprezentował nurt ugodowy wobec reformacji. Brał udział w wojnie Francji z cesarzem Karolem V (1536 dowodził obroną Paryża). Administrator diecezji Limoges od 22 sierpnia 1541 do 13 sierpnia 1544, Le Mans od 1 listopada 1542 do 27 lipca 1556) oraz archidiecezji Bordeaux od 17 grudnia 1544 do 3 lipca 1551 i ponownie od 15 lutego 1559 do śmierci, komendatariusz wielu francuskich opactw i klasztorów.

Po śmierci Franciszka I w 1547 jego wpływy na dworze królewskim zmalały. Od 1553 roku rezydował w Rzymie. Uczestniczył w obu konklawe w 1555. Od 11 grudnia 1553 Wicedziekan Świętego Kolegium Kardynalskiego. 29 maja 1555 papież Paweł IV mianował go Dziekanem Świętego Kolegium Kardynalskiego – nominacja ta spotkała się z dezaprobatą ze strony króla Francji Henryka II. Zmarł w Rzymie.

Kardynał du Bellay był człowiekiem otwartego umysłu, protektorem pisarzy, a nawet autorem wierszy. Opowiadał się za tolerancyjną i ugodową postawą wobec protestantów. Wśród jego protegowanych był François Rabelais.

Bibliografia

Jean du Bellay

Wczesne średniowiecze	Delfin z Bordeaux (380–404) Amand z Bordeaux (404–410) Seweryn z Cologne (410–420) Amand z Bordeaux (420–431/432) Gallicien (od 451) Emile (od 475) Cyprien (485–511) Leon I Stary (od 520) Leon II Młody (542–564) Bertrand (566 – po 585) Gondégisile (589) Nicaise (VII – VIII wiek) Arnegisile (VII – VIII wiek) Antoni (VII – VIII wiek) Fronton (VII – VIII wiek) Verevulph (VII – VIII wiek) Sicaire (816 – po 825) Adelelme (829 – po 848) Frotaire (860–876) Adelbert (od 940) Gotfryd I (od 982)
Późne średniowiecze	Gombaud (od 989) Séguin (od 1000) Arnaud (1022) Islon z Saintes (1022–1026) Gotfryd II (1027–1043) Archambaud z Parthenay (1047–1059) Andron (1059) Joscelin z Parthenay (1060–1086) Amat d’Oloron (1088–1102) Arnaud Géraud z Cabnac (1103–1130) Gérard d’Angoulême (de Blaye) (1131–1135) Gotfryd III (1135–1158) Raimond z Mareuil (1158–1160) Hardouin (1160–1162) Bertrand z Montault (1162–1173) Guillaume Le Templier (1174–1187) Hélie z Malemort (1188–1207) Guillaume Amanieu Genewski (1207–1227) Géraud z Malemort (1227–1261) Pierre z Roncevault (1262–1270) Simon z Rochechouart (1275–1280) Guillaume III (1285–1287?) Henryk Genewski (1289–1296) Boson de Salignac (1296–1300) Bertrand de Got (1300–1305) Arnaud z Canteloup (1305) Arnaud z Canteloup (1306–1332) Pierre de Luc (1332–1345) Amanieu z Cazes (1344–1348) Bernard z Cazes (1348–1351) Amanieu de La Mothe (1351–1360) Filip z Chambarlhac (1360–1361) Hélie z Salignac (1361–1378) Guillaume IV (1378 0 1379) Raimond Bernard z Roqueis (1380–1384) François z Benévent (1384–1389) François Hugotion z Aguzzoni (1389–1412) David z Montferrand (1414–1430) Pey Berland (1430–1456) Blaise Régnier z Gréelle (1456–1467) Arthur z Montauban (1467–1478) André d’Espinay (1478–1500)
Czasy nowożytne	Jean z Foix (1501–1529) Gabriel de Gramont (1529–1530) Charles z Gramont (1530–1544) Jean du Bellay (1544–1553) Jean z Montluc (1550) François z Mauny (1553–1558) Jean du Bellay (1558–1560) Antoine Prévost z Sansac (1560–1591) Jean Le Breton (1592–1599) François d’Escoubleau de Sourdis (1599–1628) Henri d’Escoubleau de Sourdis (1629–1645) Henri z Béthune (1646–1680) Louis d’Anglure z Bourlémont (1680–1697) Armand Bazin de Bezons (1698–1719) François Élie de Voyer de Paulmy d’Argenson (1719–1728) François Honoré de Casaubon de Maniban (1729–1743) L.-Jacques d’Audibert de Lussan (1743–1769) Ferdinand-Maximillien Mériadec de Rohan-Guéméné (1769–1781) Jérôme Champion de Cicé (1781–1802)
Francja Rewolucyjna	Pierre Pacareau administrator (1791–1797) Dominique Lacombe administrator (1797–1801)
Arcybiskupi	Charles François d’Aviau du Bois de Sansay (1802–1826) Jean-Louis Lefebvre de Cheverus (1826–1836) François Auguste Ferdinand Donnet (1837–1882) François de La Bouillerie (1872–1882) Aimé-Victor-François Guilbert (1883–1889) Victor-Lucien-Sulpice Leçot (1890–1908) Pierre-Paulin Andrieu (1909–1935) Maurice Feltin (1935–1949) Paul Richaud (1950–1968) Marius Maziers (1968–1989) Pierre Eyt (1989–2001) Jean-Pierre Ricard (2001–2019) Jean-Paul James (od 2020)

Lata 1130–1378	Wilhelm (1130–1137) Corrado Demetri (1137–1138) Gilles (1138–1139) Corrado Demetri (1139–1153) Imar (1153–1159) Gregorio Centu (1159–1162) Ubaldo de Lucca (1162–1181) Konrad von Wittelsbach (1181–1200) Ottaviano di Paoli (1200–1206) Pietro Gallocia (1206–1211) Giovanni di San Paolo (1211–1214) Niccolò de Romanis (1214–1218) Guido Papareschi (1218–1221) Ugolino Conti di Segni (1221–1227) Pelagio Galvani (1227–1230) Jean d’Abbeville (1230–1237) Jacques de Vitry (1237–1240) Romano Bonaventura (1240–1243) Rinaldo Conti di Jenne (1243–1254) Odon de Châteauroux (1254–1273) Jan z Toledo (1273–1275) Pedro Julião Reboli (1275–1276) Bertrand de Saint-Martin (1276–1278) Ordoño Alvares (1278–1285) Bentivenga da Bentivengi (1285–1289) Latino Malabranca Orsini (1289–1294) Gerardo Bianchi (1294–1302) Giovanni Boccamazza (1302–1309) Leonardo Patrasso (1309–1311) Giovanni Minio da Morrovalle (1311–1313) Niccolò Alberti (1313–1321) Berenger Fredol (1321–1323) Berenguer Fredol (1323) Guillaume Godin (1323–1336) Pierre Desprès (1336–1361) Élie Talleyrand de Périgord (1361–1364) Guy de Boulogne (1364–1373) Angelic de Grimoard (1373–1378)
Obediencja „rzymska”	Pietro Corsini (1378–1381) Philippe d’Alençon (1381–1397) Pileo di Prata (1397–1400) Angelo Acciaioli (1405–1408) Enrico Minutoli (1408) Antonio Correr (1408–1415)
Obediencja „awiniońska”	Angelic de Grimoard (1373–1388) Pietro Corsini (1388–1405) Gui de Malsec (1405–1408) Jean Flandrin (1408–1415)
Obediencja „pizańska”	Gui de Malsec (1409–1412) Jean de Brogny (1412–1415)
Lata 1415–1503	Angelo Correr (1415–1417) Jean de Brogny (1417–1419) Baldassare Cossa (1419) Jean de Brogny (1419–1426) Angelo d’Anna de Sommariva (1426–1428) Giordano Orsini (1428–1438) Antonio Correr (1438–1445) Pierre de Foix (1445–1449) Amadeusz Sabaudzki (1449–1451) Pierre de Foix (1451–1464) Bessarion (1464–1472) Guillaume d’Estouteville (1472–1483) Rodrigo Borgia (1483–1492) Oliviero Carafa (od 1492)
Lata od 1503	Oliviero Carafa (do 1511) Raffaele Sansoni Riario (1511–1521) Bernardino Lopez de Carvajal (1521–1523) Francesco Soderini (1523–1524) Niccolò Fieschi (1524) Alessandro Farnese (1524–1534) Giovanni Piccolomini (1535–1537) Giovanni Domenico de Cupis (1537–1553) Gian Pietro Carafa (1553–1555) Jean du Bellay (1555–1560) François de Tournon (1560–1562) Rodolfo Pio di Carpi (1562–1564) Francesco Pisani (1564–1570) Giovanni Girolamo Morone (1570–1580) Alessandro Farnese (1580–1589) Giovanni Antonio Serbelloni (1589–1591) Alfonso Gesualdo (1591–1603) Tolomeo Gallio (1603–1607) Domenico Pinelli (1607–1611) François de Joyeuse (1611–1615) Antonio Maria Galli (1615–1620) Antonio Maria Sauli (1620–1623) Francesco Maria Bourbon del Monte (1623–1626) Ottavio Bandini (1626–1629) Giovanni Battista Deti (1629–1630) Domenico Ginnasi (1630–1639) Carlo Emmanuele Pio (1639–1641) Marcello Lante della Rovere (1641–1652) Giulio Roma (1652) Carlo de’ Medici (1652–1666) Francesco Barberini (1666–1679) Cesare Facchinetti (1680–1683) Niccolò Albergati-Ludovisi (1683–1687) Alderano Cibo (1687–1700) Emmanuel–Theodose de la Tour d'Auvergne de Bouillon (1700–1715) Nicolò Acciaioli (1715–1719) Fulvio Astalli (1719–1721) Sebastiano Antonio Tanara (1721–1724) Francesco del Giudice (1724–1725) Fabrizio Paolucci (1725–1726) Francesco Pignatelli (1726–1734) Francesco Barberini (1734–1738) Pietro Ottoboni (1738–1740) Tommaso Ruffo (1740–1753) Pietro Luigi Carafa (1753–1755) Raniero d’Elci (1756–1761) Giuseppe Spinelli (1761–1763) Carlo Alberto Guidoboni Cavalchini (1763–1774) Giovanni Francesco Albani (1774–1803) Henry Benedict Stuart (1803–1807) Leonardo Antonelli (1807–1811) Alessandro Mattei (1814–1820) Giulio Maria della Somaglia (1820–1830) Bartolomeo Pacca (1830–1844) Lodovico Micara (1844–1847) Vincenzo Macchi (1847–1860) Mario Mattei (1860–1870) Costantino Patrizi Naro (1870–1876) Luigi Amat di San Filippo e Sorso (1877–1878) Camillo di Pietro (1878–1884) Carlo Sacconi (1884–1889) Raffaele Monaco La Valletta (1889–1896) Luigi Oreglia di Santo Stefano (1896–1913) Serafino Vannutelli (1914–1915) Vincenzo Vannutelli (1915–1930) Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte (1930–1948) Francesco Marchetti Selvaggiani (1948–1951) Eugène Tisserant (1951–1972) Amleto Giovanni Cicognani (1972–1973) Luigi Traglia (1974–1977) Carlo Confalonieri (1977–1986) Agnelo Rossi (1986–1993) Bernardin Gantin (1993–2002) Joseph Ratzinger (2002–2005) Angelo Sodano (2005–2019) Giovanni Battista Re (od 2020)